Auteur: Ann Leckie
Uitgeverij: Luitingh-Sijthoff / Fantasy
Pagina's: 400
Prijs: €19,99 ,-
Serie: "Imperial Radch trilogy", deel 1.
De achterflap:"Op een afgelegen planeet nadert een persoon die zich Breq noemt het einde van haar missie.
Breq is meer dan ze lijkt, en minder dan ze was. Jaren geleden was zij Recht van Toren, een kolossaal ruimteschip met een artificiële intelligentie die duizenden ingelijfden met elkaar verbond onder het bewind van de Radch, het rijk dat het heelal aan het veroveren is.
Door een verraderlijke daad is dat alles haar afgenomen, en nu heeft Breq nog maar één kwetsbaar lichaam over. En nog maar één doel in haar leven: wraak te nemen op Anaander Mianaai, de bijna-onsterfelijke heer van de Radch die over veel meer dan één lichaam beschikt..."
Breq is meer dan ze lijkt, en minder dan ze was. Jaren geleden was zij Recht van Toren, een kolossaal ruimteschip met een artificiële intelligentie die duizenden ingelijfden met elkaar verbond onder het bewind van de Radch, het rijk dat het heelal aan het veroveren is.
Door een verraderlijke daad is dat alles haar afgenomen, en nu heeft Breq nog maar één kwetsbaar lichaam over. En nog maar één doel in haar leven: wraak te nemen op Anaander Mianaai, de bijna-onsterfelijke heer van de Radch die over veel meer dan één lichaam beschikt..."
Recensie: met "Recht" goede SciFi te noemen.
Het boek was de winnaar van de Hugo Award voor beste roman, de Nebula Award, de Arthur C. Clarke Award en de BSFA Award in 2014. De titel was onduidelijk, maar wekte wél mijn interesse. De prijzen zorgden bij mij voor hoge verwachtingen, maar te wijten aan de titel, en deels de achterflap, wist ik niet wát ik kon verwachten: interessant.
Schrijfstijl en Spanning
De schrijfstijl in dit boek vond ik erg prettig. Het is geschreven in de eerste persoon – vanuit ruimteschip Recht van Toren, ook wel aangeduid als Breq, een A.I. (Artificiële Intelligentie ) – verleden tijd: zowel tijdens de informatieve flashback-hoofdstukken als de snelle hedendaagse hoofdstukken.
De “overdosis” aan informatie die ik binnenkreeg tijden het lezen van de flashback-hoofstukken, zorgde er voor dat het af en toe was langzamer las en dat ik er écht even goed mijn aandacht bij moest houden. Het enige probleem was dat ik niet altijd alles goed kon volgen en begrijpen. Dit frustreerde mij, maar maakte het verhaal zeker niet minder interessant. Gaandeweg begreep ik het steeds wat beter: zoals bijvoorbeeld de annexaties, de Schepen en de Heer van de Radch. De hedendaagse hoofdstukken lazen over het algemeen als een trein, maar waren soms naar mijn mening wat langdradig, wat de spanning (en vaart) er uithaalde.
Deze afwisselende structuur haalde mij echter absoluut niet uit het verhaal. Ik vond het oprecht een fijne afwisseling. Ik denk dat wanneer het verhaal enkel en alleen uit het hedendaagse verhaal zou bestaan, ik eerder mijn interesse zou verliezen, omdat ik informatie mis – wat ze dan zeer waarschijnlijk op een andere manier had geïmplanteerd. De stukken tussendoor vond ik juist erg interessant en de afwisseling vond ik persoonlijk daarom goed werken. Hoe het uiteindelijk in elkaar overvloeide vond ik ook erg mooi gedaan: een perfecte aansluiting. Vanaf dit moment las het verhaal écht als een trein.
De spanningsopbouw in het algemeen viel me wat tegen. Ik heb misschien twee keer een stuk gehad waar ik écht zo snel mogelijk wilde doorlezen en móest weten wat er ging gebeuren. Echter, op één punt heb ik mijn boek juist “boos” weggelegd, niet wetende dat daarna alles zou escaleren en dat ik eigenlijk die avond écht door had moeten lezen..
En dan hebben we nog het woordje ‘zij’
Het verhaal leest erg vlot wanneer je in staat bent niet teveel na te denken over het constant terugkerende woordje ‘zij’, of het nu werkelijk een vrouw is die aangeduid wordt of niet. Het gebruik van ‘zij’ voor iedereen was op het begin erg verwarrend, maar uiteindelijk begon ik het een beetje als een spelletje te zien: zou ík kunnen raden of Seivarden / Awn / Skaaiat een man of vrouw is? Het werd mij erg moeilijk gemaakt en eigenlijk weet ik het nu nog steeds niet zeker. Het begon mij lichtelijk te irriteren. Origineel is het wel, maar of het fijn leest is een andere vraag.. Ik zou het zelf niet gauw toepassen
De wereldbouw vond ik, ondanks het verwarrende gebruik van ‘zij’, erg goed, duidelijk en (voornamelijk) interessant, maar waar ik mij eveneens aan stoorde was het feit dat ik – mede door het gebruik van ‘zij’ – mij op geen enkele manier (behalve uniformen etc.) kon inbeelden hoe de personages er uitzagen: iets wat ik persoonlijk erg belangrijk vind om mijzelf in te kunnen leven in het verhaal. Dit maakte het ‘man of vrouw?’-spelletje ook bijna onmogelijk. Daarbij vroeg ik mij ook af of ze allemaal menselijk waren zoals wij mensen zien. En of die ‘anderen’ dan écht extreem anders waren, zoals wij ‘aliens’ zouden zien. Interessant, maar verwarrend.
Personages
Seivarden is in dit hele verhaal mijn grote favoriet. De complete verandering van hem/haar vond ik werkelijk geweldig om te lezen. Het is heel goed en realistisch neergezet.
Naast Seivarden mag ik uiteraard Breq, Recht van Toren, niet vergeten. Ze is neergezet zoals ik een A.I. zie: bijna eng menselijk. Breq voelde voor mij echt als een vrouw, maar dan met iets minder emotie en iets meer minieme robotachtige trekjes.
Ook Luitenant Awn is heel goed neergezet in dit boek. Wat heb ik een medelijden met haar gehad. Arme jongen / meid.
Anaander Mianaai is ongetwijfeld de vreemdste van het hele stel: zij is geen A.I., maar heeft duizenden klonen van zichzelf. Zijn deze klonen allemaal van dezelfde leeftijd? Zijn ze mannelijk of vrouwelijk? Op een gegeven moment lijkt het of ze niet allemaal van dezelfde leeftijd zijn, maar wat voor geslacht ze hebben en hoe ze er uit zien blijft een mysterie: erg irritant, eigenlijk..
Waardering: 7 / 10 (4 sterren)
De belangrijkste punten heb ik wel kunnen noemen in deze, ietwat uit de hand gelopen, recensie.
Nog even op een rijtje:
+ Zeer interessante, maar ingewikkelde, wereldbouw
+ Prettige, vlotte schrijfstijl
+ Fijne afwisseling tussen heden en verleden (structuur)
+ Boeiende hoofdpersonages
+ Origineel
- “Overdosis” aan interessante informatie (ingewikkeld)
- Geen idee van man of vrouw door constant gebruik van ‘zij’
- Geen idee van uiterlijke kenmerken
- Ietwat tegenvallende spanningsboog
Al met al mag dit boek zich met “Recht” een échte Science Fiction noemen. Ik heb absoluut van het boek genoten en ik ben heel erg blij dat ik dit boek heb mogen lezen. Bedankt, “Hebban” en uitgeverij “Luitingh Fantasy”, voor het ter beschikking stelling van een recensie-exemplaar en mijn deelname aan de “Fantasy Leesclub”.
Ik raad dit boek aan voor gevorderde SciFi lezers, maar aangezien ik zelf géén gevorderde SciFi lezer ben, denk ik dat iemand die iets minder gevorderd is in dit genre het boek ook zeker kan waarderen. (Enige ervaring met het lezen van Fantasy / High Fantasy is naar mijn idee wel een pré , gezien de schrijfstijl en het gebruik van een compleet nieuwe wereld.)
Liefs,
Caithlin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten